Bijpraten met Sopita Tanasan, gouden medaillewinnaar van Rio en IWF-gewichtheffer van het jaar

720
Christopher Anthony
Bijpraten met Sopita Tanasan, gouden medaillewinnaar van Rio en IWF-gewichtheffer van het jaar

Alles veranderde voor Sopita Tanasan in Rio de Janeiro.

Terwijl de toen 21-jarige jarenlang internationaal in gewichtheffen deed - ze had medailles gewonnen op vier Wereldkampioenschappen Gewichtheffen, drie Junior Wereldkampioenschappen en drie Junior Aziatische Kampioenschappen - Rio was niet alleen haar eerste Olympische Spelen. Het was haar eerste keer dat ze meedeed in de 48 kg-klasse.

De gok loonde: ze won Thailand's eerste gouden medaille van de Olympische Zomerspelen 2016 met 92 kg (202.8lb) snatch en 108kg (238lb) clean & jerk, in totaal 200 kilogram (440.9 pond) in een strakke race met Sri Wahyuni ​​Agustiani uit Indonesië. Volgens De Bangkok Post, de medaille leverde haar ook honderdduizenden dollars op aan financiële beloningen van de Thaise privésector, en als klap op de vuurpijl won ze de IWF-prijs voor vrouwelijke gewichtheffer van het jaar.

Sindsdien heeft Tanasan niet veel media gedaan (ze probeert het te vermijden om zich op haar training te concentreren) maar BarBend's Thaise correspondent Satanan Vechviboonsom heeft haar onlangs ingehaald voor een zeldzaam interview. (Merk op dat Vechviboonsom dit interview uit het Thais vertaalde.)

BarBend: Dus, wat heb je gedaan sinds je thuiskwam uit Rio? 

Sopita Tanasan: Sommige dingen zijn veranderd, zoals de plotselinge roem, maar voor het grootste deel is het vrijwel hetzelfde gebleven, niets bijzonders. Ik doe niet veel media. Ik ga gewoon constant naar de sportschool en werk hard aan mijn training, dat deel van mijn leven is niet veranderd.

Mijn vrienden en familie waren supertrots op me toen ik terugkwam, het zijn echt ondersteunende mensen. Eerlijk gezegd hoopte ik een rolmodel te zijn voor alle Thais, voor iedereen. Ik heb zo hard gewerkt voor die medaille - het was gewoon wakker worden, eten, trainen, eten, rusten, slapen en herhalen.

 Als atleet van 48 kg tilde je in Rio in totaal 200 kg, maar je grootste wedstrijdtotaal was als atleet van 53 kg bij de Wereldkampioenschappen Gewichtheffen in 2015, toen je 95 kg pakte en 115 kg schoon & rukte. Heb je plannen om weer mee te doen in die gewichtsklasse??

Zeker ja. Ik zou graag willen, maar het hangt echt af van mijn coach en mijn team en wat voor hen goed werkt.

Als je de twee gewichtsklassen waarin je hebt meegedaan met elkaar vergelijkt, wat zijn dan de grootste verschillen in hoe je traint en herstelt?

Eerlijk gezegd waren er niet veel grote verschillen. Ik kan mijn lichaamsgewicht vrij gemakkelijk veranderen, ik kan een paar kilo afvallen en mijn training, rust en herstel blijven consistent.

Afbeelding met dank aan Sopita Tanasan

De nationale sport van Thailand is kickboksen (Muay Thai). Ik las in De Bangkok Post dat je uit een boksersfamilie komt en dat je vader nationaal meedeed - hoe heb je de beslissing genomen om gewichtheffer te worden?

Dat is eigenlijk niet waar, mijn vader was gewoon een hele grote fan van Muay Thai. Ik wilde wel een vrouwelijke bokser worden, maar op dat moment waren er geen vrouwelijke boksscholen in mijn dorp - in het Sawi District in Zuid-Thailand - dat vrij klein was.

De belangrijkste reden dat ik begon met tillen, is omdat ik me thuis niet wilde vervelen terwijl ik niets deed! (lacht) Om eerlijk te zijn, had mijn vader liever gehad dat ik thuis bleef om te leren koken en een huishoudelijke baan te vinden, net als de andere meisjes in mijn omgeving. Dat was een groot verschil tussen onze manier van denken. Hij zorgde voor me zoals elke vader dat zou doen, maar als ik wilde uitblinken in gewichtheffen, moest ik het huis uit en ver weg trainen, dus dat baarde hem zorgen. Maar hij is altijd mijn grootste supporter geweest.

Op dat moment was ik echt onzeker van mezelf omdat ik niet wist hoe de buitenwereld eruit zag. Maar ik was nieuwsgierig. Op een dag keek ik naar de Olympische Spelen van 2004 en ik zag (gewichtheffer) Pawina Thongsuk een gouden medaille winnen voor Thailand. Ik zei tegen mezelf: 'Ik wil zijn zoals zij.”Toen nam ik de beslissing - het was een heel grote beslissing!

Toen wist ik niet wat het nationale team was, ik wilde alleen een rolmodel zijn voor andere mensen, net als Pawina. Dus ik begon met trainen, deed mee aan een aantal jeugdcompetities en sloot me aan bij het lokale team.

Toen ik ongeveer 15 of 16 was, begon ik geld te verdienen en kon ik mijn gezin onderhouden door middel van gewichtheffen. Ik was echt trots. Ik kon zelfs mijn eigen weg door school betalen.

Afbeelding met dank aan Sopita Tanasan

Je was erg kalm op het podium in Rio, en we hebben gemerkt dat je aan het mediteren was voordat je je zwaarste lift maakte - mediteren voordat je een gewone routine voor je opheft?

Ja. Mentaal was Rio erg moeilijk. Ik moest veel energie en concentratie gebruiken. Op mijn eerste dag daar huilde ik veel van alle druk. Om eerlijk te zijn, atleten zijn behoorlijk gevoelig. Het is nog een reden waarom een ​​goede coach een must is. Maar ja, ik mediteer elke keer voordat ik het podium op ga.

Wat voor soort meditatie doe je?? Tel je ademhalingen, gebruik dan een mantra, een ander soort? 

Ik mediteer elke dag ongeveer tien minuten na het eten. Ik gebruik (de boeddhistische praktijk van) Anapanasati, waarbij ik me concentreer op mijn ademhalingspatronen.

Heeft u nog andere tips om kalm en bewust te blijven tijdens een lift??

Blijf gewoon ademen, of probeer je ademhalingen te tellen, dat is alles. Niets speciaals.

Afbeelding via Sopita Tanasan op Facebook

Wat is een advies dat je zou hebben voor andere jonge vrouwen die willen beginnen met gewichtheffen??

Ik wil andere vrouwelijke atleten wat advies geven: werk hard, vind motivatie en geef niet op, hoe moeilijk het ook wordt. We kunnen het, er is niets dat we niet kunnen doen. Je hoeft alleen maar een doel te stellen. Niemand wordt als expert geboren, iedereen begint op dezelfde plek. Uiteindelijk draait het allemaal om oefenen. Ik geloof echt dat iedereen het kan.

Is er nog iets dat je je Engelssprekende fans wilt vertellen??

Ik wil al mijn fans over de hele wereld bedanken. Ik zou graag iedereen antwoorden die mij online schrijft, maar ik kan het niet vanwege de taalbarrière. Ik wou dat ik elke taal kon leren, zodat ik iedereen kon antwoorden. Tot dan wil ik al mijn fans nogmaals bedanken.

Uitgelichte afbeelding met dank aan Sopita Tanasan.


Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.