'Zijn rechte en perfecte figuur, gespierd als de beste van de oude Romeinse gladiatoren, moet gespierd zijn geweest, en toch met de zachte en bochtige rondingen van een Griekse god, vertelde hij in één oogopslag de wonderbaarlijke combinatie van enorme kracht met souplesse en snelheid."
Toen Edgar Rice Burroughs deze regel schreef voor zijn roman Tarzan van de apen (1912) stelde hij zich een man voor wiens lichaamsbouw was gevormd door de oerconstructie van de jungle. Tarzan zou van nature lenig, krachtig en breedgeschouderd zijn en geen spieren dragen die niet zonder doel waren. We hebben het tenslotte over een man die opgroeide in het wild, niet een kerel die sets deadlifts met omgevallen boomstammen uitschakelde.
Van 1918 tot 2014 zijn er meer dan 200 Tarzan-films gemaakt, zowel geanimeerd als live action. Gedurende die tijd speelden veel goedgebouwde mannen de woeste hoofdrolspeler op het scherm, maar geen enkele is misschien meer trouw aan de visie van Burroughs dan Alexander Skarsgård in The Legend of Tarzan. Wat het publiek op het scherm te zien krijgt, zal sterk verschillen van de lineaire reis van een wilde jongen die werd grootgebracht door apen.
ZIE OOK: Tarzan-training: Skarsgard's One-Week Lean Mass Split
"De film begint [met Tarzan] in Londen", zegt Skarsgård. 'Hij zit er al tien jaar. Dit is niet de 'Me Tarzan, You Jane' lendendoek die we gewend zijn. Dit is iemand die thee drinkt met de premier. Zijn reis voert hem terug naar de jungle [waar hij] terugkeert naar Tarzan. Dit is dus het tegenovergestelde: een beschaafde man die terugkeert naar een dierlijke staat. Psychologisch is het interessant - die tweedeling van een beschaafde man in de samenleving zijn, maar het oerinstinct van een dier hebben. We worstelen er allemaal mee. Als acteur was het opwindend om die reis te verkennen waarin hij een beest werd."
En een beest worden voor de in Zweden geboren acteur, vooral bekend van zijn rol als rokkenjagende vampier gedurende zeven seizoenen op HBO's Echt bloed, was een beetje een beer. Het duurde acht maanden voordat Skarsgård eruitzag, zich bewoog en zich voelde als een man die in de jungle was opgegroeid, maar op de tweede dag van het filmen werd het duidelijk dat zijn harde werk zijn vruchten had afgeworpen.
"Toen hij zijn shirt uittrok, was het eerste wat je opviel zijn rug", zegt Magnus Lygdback, trainer van beroemdheden en architect van Skarsgårds fysieke transformatie. 'Je kon mensen horen fluisteren, en toen wist ik dat we het hadden gedaan."
Er is een gedenkwaardige scène uit 2008 Indiana Jones en het koninkrijk van de kristallen schedel waar het personage van Shia LaBeouf moeiteloos van boom naar boom zwaait naast een troep apen. Het publiek lachte, niet in staat te accepteren dat een magere jongen in een leren jas en strakke broek genoeg bovenlichaamskracht bezat om een enkele pull-up uit te voeren, laat staan gelijke tred te houden met primaten. Om dergelijke scenario's te vermijden, moest de Tarzan van Skarsgård er indrukwekkend genoeg uitzien om geloofwaardig tegenover menselijke vijanden en apen van 500 pond te staan. Hiervoor was extra spiermassa nodig, een taak die moeilijk bleek voor de 6'4 ", van nature magere hardgainer.
"Ik wilde wat meer gewicht hebben, maar niet te groot worden", zegt Skarsgård. 'Het was belangrijk om er lenig en lenig uit te zien, zoals iemand die zich door de jungle kon bewegen zoals een dier dat zou doen. Dat is zijn natuurlijke habitat. Er was [te] geen onnodige massa die hij niet nodig heeft."
De andere component was psychologisch.
"[Regisseur David Yates] en ik spraken veel over de manier waarop Tarzan bewoog, zijn houding", zegt Skarsgård. "Iemand die in het begin dichtgeknoopt is, heel gecontroleerd, en dan langzaam van houding verandert als hij begint te accepteren wie hij is, zijn lichamelijkheid"
Lygdback had te maken met een relatieve nieuwkomer in de sportschool met de 39-jarige Skarsgård. Dus het veilig veranderen van zijn cliënt van leidende man in man-beest zou tijd, geduld, aandacht voor detail en een spelplan vereisen dat gericht was op kracht en behendigheid van het hele lichaam.
Gedurende de eerste paar maanden deed Skarsgård ten minste vier speciale gewichtstrainingen per week met extra sessies buik- en kernwerk om de dag. Cardio bestond de eerste drie maanden niet, omdat de focus lag op het toevoegen van massa. Op een paar uitzonderingen na hield Lygdback vast aan vertrouwde volumevoorschriften voor spiergroepen: 12-16 voor grotere spieren zoals rug en benen; en 9-12 voor delts, biceps en triceps. Maar om de topografie van Tarzan vast te stellen, deed Skarsgård soms meer dan 20 sets.
“We begonnen met ongeveer 12 herhalingen en na een paar weken begonnen we steeds zwaarder te worden. Maar we hebben nooit minder dan 6-8 herhalingen gedaan of kwamen in het bereik van 1 tot 2 herhalingen. Gelukkig reageerde hij goed op de training, maar je wilt [in het begin] niet zwaar worden als iemand niet gewend is om te tillen."
Dat betekent niet dat de trainingen gemakkelijk waren.
"We gingen heel hard, maar hielden het toch op een uur", onthult de trainer. “En we hebben nooit twee sessies per dag gedaan tijdens de bulkfase. Hij deed zes of zeven dagen per week, en als we een vrije dag nodig hadden, namen we een vrije dag. Maar toen we die dagen vrij namen, was dat omdat ik hem rustte. Hij wilde elke dag gaan."
Dit soort hardcore schema betekende ook dat de eens zo vezelige acteur een calorierijk dieet moest volgen.
"De eerste drie maanden hebben we geprobeerd om op te stapelen, en ik at ongeveer 7.000 calorieën per dag", herinnert Skarsgård zich ongelovig. 'Hij gaf me deze Tupperware-dozen met eten met koude biefstuk of kip en aardappelen. Ik was constant aan het eten, constant vol. Het was zwaar. Ik zou midden in de nacht opstaan en wat proteïne en aardappelen eten."
"Het was krankzinnig," zegt Lygdback. “Wat ik op een dag eet, eet hij in één maaltijd."
Tegen het einde van de vierde maand had Skarsgård 25 pond toegevoegd en de weegschaal gekanteld op 225.
Nadat Skarsgård het benodigde jungle-rundvlees had toegevoegd, was het tijd om hem bij te snijden en naar een beeldhouwfase te gaan. Dit vroeg om een strenger menu zonder suiker, gluten, tarwe en zuivelproducten. En nee, hij heeft geen allergieën.
"Toen we naar het strengere dieet gingen, was het moeilijk omdat het moeilijk is om dingen goed en interessant te laten smaken", zegt Skarsgård. 'Je wordt er ziek van. Ik hou van eten en wijn en bier en rijk voedsel, maar ik ben niet echt een zoetekauw. Op een bijna sadistische manier was [de soberheid] opwindend."
Lygdback voegt eraan toe: “We hadden vijf weken knippen en diëten voordat we begonnen met filmen. We deden 10 tot 14 [trainings] sessies per week, inclusief ochtendcardio. En dat is veel voor iemand die op dieet is, minder energiek is, een calorietekort heeft en nog steeds hard aan het trainen is."
En dan, een ramp.
"Tien dagen voordat hij ging filmen moest hij cameratests doen, en dat was de eerste keer dat hij zijn shirt uittrok in het bijzijn van mensen [sinds hij begon met trainen]", zegt Lygdback. "Hij was op dieet, dus hij was plat, bleek, had geen volume in zijn spieren en hij had veel te veel lichaamsvet. Hij zag er geweldig uit, maar niet zoals we wilden dat hij eruitzag. We konden zien dat David Yates niet blij was."
Net als bodybuilders voor de wedstrijd, leerde Skarsgård dat het lichaam in opstand begint te komen tegen ontbering door vast te houden aan elk lichaamsversluierend stukje water dat het kan. Op dit punt in de voorbereiding van elke atleet denkt het lichaam aan overleven, niet aan stadium. Toch weerhield dat Skarsgård, die zichzelf in deze toestand had gemarteld, er niet van om in paniek te raken.
"Ik was aan het stressen omdat we niet helemaal waren waar we wilden zijn", zegt hij. "Ik at wat ik moest eten en trainde twee keer per dag, en mijn lichaam hield dat laatste beetje vet vast."
Lygdback's oplossing? Eet meer, train minder.
De nadering bracht Skarsgård in verwarring en voor het eerst verloor hij het vertrouwen in zijn trainer. Maar Lygdback verzekerde hem dat zijn lichaam gewoon overtraind was.
Lygdback zegt dat de stresshormonen van Skarsgård veel te hoog waren, dus halveerden ze zijn trainingsvolume en, in het geheim, liet Lygdback de chef-kok het koolhydraat- en vetgehalte van de maaltijden van Skarsgård verhogen. De toevoeging van calorieën, koolhydraten en vet zou het lichaam van Skarsgård geruststellen dat de situatie niet zo nijpend was, en het ertoe aanzetten de productie van cortisol te verminderen, lichaamsvet te verbranden en overtollig onderhuids water af te voeren.
"De afgelopen dagen probeerde hij achter mijn rug te trainen en ik moest hem fysiek stoppen", onthult de trainer. Maar helaas, tegen de tijd dat de hoofdfotografie begon, had Skarsgård zichzelf verkleind tot het versnipperde personage dat hij was ingehuurd om te portretteren.
Om de transformatie van Skarsgård na te bootsen, kun je beter de overlappende principes volgen dan zijn macro's: neem geen snelkoppelingen, verhoog het calorieverbruik en houd je aan het plan totdat het tijd is om dingen te veranderen. De trainingen zelf zijn nogal onopvallend van aard, maar ze zijn geworteld in een filosofie waarvan bewezen is dat ze resultaten oplevert.
"Voor mij was het de platitude van 'oog op de prijs'", legt Skarsgård uit. “Dat motiveerde mij dagelijks. Ik was opgewonden toen ik wakker werd. Elke dag, elke training, elke maaltijd was een springplank, en ze zijn allemaal belangrijk. Er was ook de uitdaging van 'Kan ik dit doen?'en' Hoe zal mijn lichaam reageren?'Daar was ik heel nieuwsgierig naar en heel, heel gemotiveerd."
Toevallig betekende zijn onderzoek om een beest te worden ook training als een beest.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.