Samenvatting: Waargenomen hulpeloosheid houdt je dik. En de AMA ondersteunt dat.
De studie: Onderzoekers bestudeerden het gedrag van zwaarlijvige mensen die een artikel lazen over het besluit van de American Medical Association om zwaarlijvigheid een 'ziekte' te noemen.”Degenen die het artikel lazen, hadden meer kans om calorierijk voedsel te kiezen en minder geneigd tot zelfregulatie dan degenen die dat niet deden.
Volgens de studie was het enige resultaat dat ze dachten dat ze een ziekte hadden, dat proefpersonen daardoor meer 'body-love' vertoonden.
Wat dit ons vertelt: Als u denkt dat uw gewichtsprobleem een ziekte is, zal de kans groter zijn dat u het omarmt. Aan de andere kant, als je denkt dat je een probleem hebt dat beheersbaar, omkeerbaar en te voorkomen is en binnen je macht ligt om te veranderen, zul je eerder geneigd zijn om jezelf te reguleren en de verantwoordelijkheid te nemen om af te vallen.
Hun gevoel van eigenwaarde is misschien verzacht door een woord dat hun lichaamsbeeld verbeterde, maar het is die vorm van 'lichaamsliefde' die diabetes type II, afhankelijkheid van voorgeschreven medicijnen en een kortere levensduur waard is?
Obesitas zal niet worden verminderd door mensen op hun gemak te stellen over obesitas. Evenmin zal het een vals gevoel van hulpeloosheid en gekunsteld slachtofferschap opwekken.
Wat u kunt meenemen: de woordenstroom van de AMA houdt dikke mensen dik. Misschien is een betere boodschap dat hoewel genetica het pistool kan laden, dit niet betekent dat je de trekker over moet halen en twee keer moet herladen.
Je bent niet hulpeloos als het gaat om je conditie en kwaliteit van leven. Accepteer dat en je zult beseffen dat nieuw, beter gedrag het probleem kan oplossen. De eerste stap is om te stoppen met denken als een slachtoffer.
Off the record: zelfs als je niet zwaarlijvig bent, heb je jezelf misschien bestempeld met andere 'ziekten' - dingen die je hebt geaccepteerd als onvermijdelijk en onveranderlijk.
Als je je lot hebt geaccepteerd als timide, ongecoördineerd, mollig, een hardgainer, een niet-atleet, een junkfoodverslaafde, een zwakkeling of een kluns, dan beperk je jezelf. En u voldoet waarschijnlijk aan die verwachtingen.
De kans is groot dat deze dingen onder uw controle staan. Je hoeft alleen maar de status van hulpeloze lijder te laten vallen en er iets aan te doen.
Samenvatting: Te veel junkfood maakt je afkerig van gezonde voeding.
De studie: deze werd gedaan op basis van wat onderzoekers "zeer smakelijke, vetrijke voedingsmiddelen" noemen (i.e. junkfood) en wat er met de hersenen gebeurt als uw dieet er vol mee zit. De onderzoekers ontdekten dat het junkfood ervoor zorgde dat proefpersonen niet geïnteresseerd waren in het consumeren van ander, voedzamer voedsel.
Deze zin uit de samenvatting viel het meest op: “Obesogene diëten kunnen een impact hebben op neurocircuits die betrokken zijn bij gemotiveerde controle van gedrag."
Wat dit ons vertelt: je motivatie voor zelfbeheersing is indirect evenredig met je consumptie van waardeloos voedsel. Naarmate je waardeloze voedselconsumptie toeneemt, neemt je zelfbeheersing af.
Voedsel heeft invloed op uw voorkeuren door uw neurocircuit (uw hersenen) te beïnvloeden. Het type dieet dat iemand zwaarlijvig maakt, is precies het type dieet dat de hersenen, de voedselvoorkeuren en uiteindelijk hun gedrag van mensen verprutst.
Het is niet zo dat dikke mensen geen discipline hebben. Het is dat hun hersenen zijn “gekaapt”."
Deze studie vertelt ons ook dat er iets positiefs te zeggen is over anale vasthoudende sekte-achtige lijners die zich volledig onthouden van junkfood (paleo, schoon eten, hoe je het ook wilt noemen) en anale vasthoudende sekte-achtige lijners die hun macro's tellen en zichzelf een berekende, maar redelijke portie junkfood per dag toewijzen (Weight Watchers, IIFYM, enz.).
Wat u kunt meenemen: als u meer controle wilt over uw voedselkeuzes, sla dan het obseogene dieet over of meet de hoeveelheid obesogeen voedsel die u in uw dieet toelaat. Zeer smakelijk voedsel is zelfversterkend. Hoe meer je eet, hoe minder aantrekkelijk al het andere wordt.
Het berekenen van uw aflaten kan neurotisch aanvoelen, maar het is een preventieve maatregel die ervoor zorgt dat uw dieet geen voortdurende stortvloed van kindervoeding wordt.
Hoe zit het met de ‘cheat food’-eters die zich onthouden van rommel, maar het bewaren voor een specifieke dag van de week? Dat werkt voor bepaalde mensen. Maar als je iemand bent wiens cheat-maaltijd kan veranderen in cheat-weekenden, die kunnen veranderen in cheat-weken, maanden en seizoenen, dan werkt deze aanpak niet voor jou.
Off the record: als je voornamelijk hebt gegeten wat onderzoekers beschouwen als een zwaarlijvig dieet, en als gevolg daarvan zwaarlijvig bent geworden, kun je beter afzien van het voedsel dat je alleen maar meer van hetzelfde zal doen verlangen en je eetlust zal verminderen voor voedzame dingen.
De beste positie waarin u zich zou kunnen bevinden voor een permanente verandering van lichaamsbouw, is door van voedzaam voedsel te houden. Waarom zou je jezelf in een positie plaatsen die het minder aantrekkelijk maakt??
Zodra voedzaam voedsel zijn aantrekkingskracht heeft verloren, weet u dat uw dieet aan de zwaarlijvige kant is. Het heeft je brein en voorkeuren al veranderd. Natuurlijk is het normaal om een afkeer te hebben van een paar bepaalde voedingsmiddelen die voedzaam zijn. Haar niet normaal om een afkeer van te hebben alle voedingsmiddelen die voedzaam zijn.
Samenvatting: De zoetekauw is echt, en je hersenen hebben honger.
De studie: Onderzoekers keken naar een enzym genaamd glucokinase en het effect ervan op de eetlust. Ze ontdekten dat activering van glucokinase de oorzaak kan zijn van de "zoetekauw" en het verlangen naar koolhydraten.
Hun onderzoek suggereert dat de activiteit van glucokinase in de hersenen onze eetlust voor koolhydraten verhoogt, die de belangrijkste brandstof van de hersenen worden: glucose.
Onderzoekers geloven dat het ook een belangrijke oorzaak kan zijn van de algehele calorie-inname. Ze zeggen dat de hoeveelheid glucokinaseproductie van persoon tot persoon verschilt, en dat vasten de activiteit in de hersenen kan verhogen.
Wat dit ons vertelt: het verlangen naar koolhydraten is niet alleen psychologisch. De hersenen zijn zo afhankelijk van glucose dat je er naar hunkert - met urgentie.
(Herinnering: zelfs als u een koolhydraatarm dieet zonder suiker volgt, zal het lichaam zijn eigen glucose maken via een proces dat gluconeogenese wordt genoemd.)
Het vertelt ons ook dat als de behoefte van uw hersenen aan glucose niet wordt gestild, het u ertoe zal aanzetten om te eten totdat het dat wel is. Dit zou erop wijzen dat het advies dat u hoort van gezondheidsdeskundigen over het tanken van eiwitten en groenten eerste tijdens de maaltijd zou kunnen zijn wat je tot een varken maakt.
Wat u kunt wegnemen: ten eerste is er geen vaste regel die u hieruit kunt halen. Gebruik de studie gewoon om uw eigen dieet en eetlust te onderzoeken.
Ten tweede, misschien zouden low-carbers die eiwitrijke, zware maaltijden eten en daarna hunkeren naar een dessert, minder totale calorieën consumeren door wat koolhydraten in hun maaltijden te laden en hun post-prandiale zoetekauw te elimineren.
Ooit hunkerde naar een toetje na het afbreken van een vlees- en groentemaaltijd die je een verzadigd gevoel gaf? Misschien heb je niet genoeg glucose gekregen om je hersenen tevreden te stellen. Het gluconeogenese-proces kalmeert uw eetlust voor koolhydraten niet snel genoeg als u er nog steeds naar hunkert na een gigantische maaltijd.
Een ander ding jij macht af te halen is dat als u koolhydraten uit uw dieet laat vallen, bereid bent om regelmatig te eten of in ieder geval beschikbaar te hebben om te voorkomen dat u te lang zonder voedsel zit en mogelijk meer van het enzym activeert dat u zal doen hunkeren koolhydraten.
Gebruik deze studie niet om het eten van cupcakes voor de maaltijd te rationaliseren. Je eerste hap tijdens de maaltijd kan komen van aardappelen, haver, rijst, yams, bonen of zelfs brood.
Off the record: de macronutriëntenvereisten van een gespierd, fit lichaam zullen anders zijn dan die van een zittend lichaam. Iemand die niet veel spieren heeft - en niet de spier gebruikt die hij heeft - zal geen glucose uitgeven aan intensieve weerstandstraining. Hij zal ook niet het vermogen hebben om evenveel glucose in spiercellen op te slaan als glycogeen.
Dus als je een gespierde persoon bent die de meeste dagen per week hard traint, dan kan je zoetekauw een indicatie zijn van de intensiteit van je training en de behoefte aan herstel. Hersenen en spieren gebruiken glucose. Als je spieren het constant uitgeven, zullen je hersenen het nog steeds vragen.
Samenvatting: Langzaam eten verhoogt het thermische effect van voedsel.
De studie: Onderzoekers onderzochten de relatie tussen eettempo en energieverbruik door proefpersonen snel caloriearme maaltijden te laten eten met minder kauwen en langzaam met meer kauwen.
Onderzoeksresultaten tonen aan dat hoe langer de maaltijd duurt, hoe meer calorieën het verbruikt tijdens de spijsvertering. Onderzoekers geloven dat de toename van het energieverbruik verband houdt met een verhoogde bloedstroom naar de organen die werken om voedsel te verteren. Ze merkten ook op dat onvoldoende kauwen mogelijk verband houdt met trends in obesitas.
Wat dit ons vertelt: van maaltijden genieten betekent meer dan alleen genieten. Het kan ertoe leiden dat u daardoor nog een paar calorieën verbrandt.
Wat je kunt meenemen: snelvuur, vork-tot-mond-waanzin doet je lichaam geen dienst. Als vetverlies belangrijk voor je is, denk dan misschien twee keer na voordat je gaat eten als je gestrest, boos of gepassioneerd bent. En als je dat doet, kauw dan in ieder geval grondig en maak je laatste hap uit je mond voordat je er meer voedsel in doet.
Als sommige van je maaltijden eiwitshakes zijn, maak ze dan meer tijdrovend door ze dikker te maken. Meng met een paar ijsblokjes in plaats van door water te roeren, of vervang water door een dikkere vloeistof. Nip dan langzaam en proef.
Samenvatting: Intrinsieke motivatie verslaat extrinsieke motivatie.
De studie: niet direct over voeding, maar interessant. Deze werd gedaan op West Point-cadetten en hun slagingspercentage. Blijkt de cadetten die hoger hadden intrinsiek motivatie - ze werden van binnenuit gedreven - hadden meer kans van slagen dan degenen die wilden afstuderen om extrinsieke redenen zoals geld verdienen of hun ouders trots maken.
Wat dit ons vertelt: Bungelende wortels zijn gevaarlijk. Als je iets groots wilt bereiken, zoals het voorgoed verbeteren van je dieet en lichaamsbouw, dan moet het verlangen ernaar van binnenuit komen, niet door de druk van een externe bron of het verlangen naar een externe beloning.
Externe beloningen zijn niet sterk genoeg om onszelf voor de lange termijn te laten veranderen.
Wat u kunt meenemen: het verminderen van uw gewicht op de weegschaal is extern motivatie. Vertrouw er niet op om u uw eetgewoonten permanent te laten veranderen. Anders zullen uw inspanningen tijdelijk zijn, evenals elke afname in gewicht die u ziet.
Sterker nog, mensen die hun best doen om af te vallen, doen vaak idiote dingen die averechts werken en ervoor zorgen dat de schaal uiteindelijk omhoog gaat.
Het veranderen van uw dieet om iemand anders te sussen, is een ander voorbeeld van extern gemotiveerd zijn. Schaalgewicht en mensenbehaaglijk zijn niet sterk genoeg motivatoren om mensen op koers te houden met voedingsverbeteringen.
Off the record: om uw dieet voorgoed te verbeteren, moet u iets zinvollers vinden dan motieven en druk van buitenaf. De eetpatronen die je jarenlang hebt gerepeteerd, zijn in je hoofd gegrift. En de gewoonte om naar domme doelen te streven, kan daar ook in gegrift staan. Om ze voorgoed te herschrijven, moet je van binnenuit worden gedreven.
Om je dieet - en je lichaam als resultaat - permanent te veranderen, moet je erachter komen hoe anders eten jou als persoon zou veranderen, en waarom dat belangrijk is.
Zou u een beter rolmodel willen worden voor uw kinderen of echtgenoot?? Zou het je langer laten leven?? Zou je daardoor voedzaam eten meer gaan waarderen?? Zou het je meer zelfrespect geven? Zou u zich meer op uw gemak voelen met de manier waarop u eruitziet?? Zou u meer zelfvertrouwen hebben om de dingen te doen die u wilt doen??
Het onder controle krijgen van uw dieet kan een grote invloed hebben op de manier waarop u de rest van uw leven leeft. Het is ook een essentieel stukje van de puzzel als het gaat om de transformatie van lichaam en levensstijl.
Dus zet de externe prikkels opzij. Verberg uw weegschaal, want voor de meeste mensen is het slechts een afleiding van de echte reden waarom u uw dieet moet verbeteren.
Als je een voedingspatroon wilt veranderen, moet je zeker weten dat je een beter mens wordt dankzij de tijd en energie die je erin hebt gestoken.
Investeren. Maar graaf eerst diep.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.