Ah, de dagen van de jeugd: Dave Draper, Serge Jacobs, Arnold Schwarzenegger en Frank Zane brengen weer een idyllische dag door in Gold's Gym Venice.
In het begin van de jaren '70, tijdens mijn hoogtijdagen van competitieve bodybuilding, herinner ik me hoe vol enthousiasme we waren, wij allemaal die trainden bij Gold's Gym in Venetië, Californië. Enthousiasme voor training, enthousiasme voor eten, enthousiasme voor het zonnen op het strand, enthousiasme voor het leven en vooral enthousiasme voor kennis. We zouden elkaar allemaal helpen om meer kennis op te doen over training, dieet en voeding, en over hoe we betere bodybuilders kunnen worden. Het gevoel van kameraadschap was intens, omdat we elkaar allemaal aanmoedigden en adviseerden over hoe we het beste een achterblijvend lichaamsdeel konden ontwikkelen of de voeding konden verbeteren.
Soms leek het bijna te mooi om waar te zijn. Hier waren we, volwassen mannen die precies deden waar we het meest van hielden en ervoor beloond werden. Gold's Venice was in die tijd als een bodybuilding hall of fame. Op een gemiddelde dag huisvestte het meer kampioensbodybuilders per vierkante inch dan enige andere sportschool ter wereld - ervoor of erna. Een bodybuildingfan kon een glimp opvangen van mij, Franco Columbu, Dave Draper, Ed Corney, Mike Katz, Ken Waller, Danny Padilla, Lou Ferrigno, Frank Zane, Bill Grant, Denny Gable, Kent Kuehn, Roger Callard, Eddie Giuliani en een gastheer van anderen.
Een van de geweldige dingen aan Gold's destijds was de sfeer die je ervoer vanaf het moment dat je de deur binnenkwam. Een deel ervan kwam van de plek zelf. Gold's Gym was een kleine betonnen doos van minder dan 5000 vierkante meter aan Pacific Avenue, op steenworp afstand van de Stille Oceaan. Met twee grote ramen aan de voorkant die naar het westen gericht waren en een deur die altijd open stond om de zeebries binnen te laten, voelde de plek heel persoonlijk en uitnodigend aan, ondanks het feit dat er tonnen ijzer en staal in zaten.
De apparatuur in de sportschool was perfect - met de hand gebouwd door Joe Gold zelf, net als het gebouw. Elke machine was de soepelste die ik ooit heb gebruikt en elk gewicht leek in mijn hand te passen alsof het speciaal voor mij was gesmeed. Ik kon niet wachten om daar binnen te komen en al dat metaal elke dag in handen te krijgen.
Nog inspirerender dan het gebouw zelf waren echter de mensen die in Gold's woonden. Waller beheerde de plek een tijdje en voerde een strak schip. Dan Howard, een andere bodybuilder, zat ook vaak achter de toonbank. Natuurlijk waren alle jongens die ik noemde daar op elk uur van de dag te vinden, zwoegend in hun vak. Er was zo'n sterke gemeenschappelijke band onder ons - alsof we allemaal een grap van binnenuit hadden die de buitenwereld ontging - dat ik ons als een soort gezin beschouwde, meer dan alleen een stel jongens die aan het trainen waren in een sportschool.
Mike Katz trekt, Schwarzenegger spot, Draper drukt en Zane neemt het allemaal in zich op. Geen van hen wist dat meer dan 30 jaar later zulke doorsnee scènes uit hun dagelijkse leven vereeuwigd zouden worden in de overlevering van bodybuilding.
Hoewel velen van ons trainingspartners hadden, waren we altijd beschikbaar om elkaar te helpen met een plekje of motivatie of zelfs extra weerstand bij het fokken van ezelskalveren. Zelfs toen sommigen van ons trainden om tegen elkaar te strijden in de Mr. Wereld of Mr. Universum of Mr. Olympia, we hebben elkaar toch geduwd en aangemoedigd. Natuurlijk deelden we als kampioenen die competitieve vlam van binnen, maar in de sportschool was het verlangen om onszelf te overtreffen sterker dan om elkaar te overtreffen. Ik wist dat als ik het beter deed dan mijn vorige record, ik de strijd had gewonnen. Ik geloof dat al mijn mede-Gold's Gym-leden er hetzelfde over dachten.
De dagen dat ik bij Gold's heb getraind, zijn van onschatbare waarde voor mij, niet alleen voor de lichaamsbouw die ik heb opgebouwd, maar ook voor het karakter dat ze me hebben bijgebracht. Door met al die geweldige jongens samen te werken, te genieten van de vreugde de beste bodybuilder ter wereld te zijn en de moeite te waarderen die het kostte om daar te komen, kreeg ik een niveau van innerlijke kracht en discipline die ik anders misschien niet had bereikt.
De dagen van de oorspronkelijke Gold's Gym zijn misschien voorbij, maar de geest die binnen de muren leefde, hoeft dat niet te zijn. Ik moedig je aan om te trainen met alle vreugde die de landgenoten van mijn Gold en ik deden in de jaren '70. Als je dat doet, denk ik dat je zult merken dat enthousiasme enthousiasme opwekt en dat anderen je voorbeeld zullen volgen.
Sommige mensen betreuren misschien het verlies van de originele Gold's, maar voor mij was het net zo goed een gemoedstoestand als wat dan ook. Als je het op jezelf neemt om de toon van je tijd in de sportschool te zetten, creëer je niet alleen een geweldige ervaring voor jezelf en anderen, maar geef je jezelf herinneringen aan jezelf om je tientallen jaren later te laten glimlachen.
BUIGEN
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.