Ik heb al twee jaar geen PR'd Een gemeenschappelijk CrossFit-verhaal doorbreken

Mensen delen een universele behoefte om ergens naartoe te werken. Als we niet uitgerekt of reikend zijn, raken we verveeld, verloren, ongeïnteresseerd. Dit is wat zo velen van ons naar CrossFit brengt: de fysieke en mentale uitdaging. Op een diep en primair niveau weten we dat we door strijd groeien, en de belofte van die transformatie is opwindend. We zijn het meest verrijkt en vervuld als we obstakels overwinnen.

Onze reactie op die obstakels dicteert onze vooruitgang in de sportschool, en dit is waar een gemeenschappelijk CrossFit-verhaal naar voren komt als een grote belemmering voor atleten: "Ik heb al twee jaar geen PR'd."

Trainingsplateaus zijn geen 'als', maar een 'wanneer', en de mentaliteit die nodig is om ze te doorstaan, is niet iets waar we doorgaans voor hebben getraind. Wanneer we een plateau bereiken, gaan we gedrag vertonen dat deze verlengt, en onze relatie met het obstakel verandert van plezier in frustratie of wanhoop. Het goede nieuws is dat deze mentaliteit trainbaar is, net als een kraakpand. En net als bij het trainen van squats, vereist het bereiken van deze mentaliteit dat we eerst weten wat onze zwakke punten zijn, zodat we ze met focus en duidelijkheid kunnen aanpakken.

Er zijn drie algemene gedragspatronen die naar voren komen bij CrossFit-atleten die hun vooruitgang zien stagneren:

• De eerste is het springen van programma naar programma. Sporters die zo vaak van trainingsfocus, voedingsprotocollen en programmeren wisselen dat er geen vooruitgang wordt geboekt, zijn geneigd te geloven dat als wat ze doen niet meteen werkt, het verkeerd moet zijn.
• De tweede is meer trainen: meer trainingen, meer gymnastiekwerk, meer roeien, hardlopen en bijkomend werk. Deze atleten zijn geneigd te geloven dat ze niet “genoeg” moeten doen om vooruitgang te boeken. De extra trainingsbelasting resulteert in een verminderd herstel, wat leidt tot burn-out en blessures door overtraining.
• De derde is opgeven. Deze atleten bestempelen zichzelf als 'geen hardloper' of 'slecht in snatching', en zullen terughoudend zijn met trainingen of kers op de taart.

Elk van deze patronen van zelfsabotage gaat gepaard met cognitieve vervormingen die net onder ons bewustzijn doorgaan, maar ze zijn allemaal geworteld in één overtuiging. We kunnen zoveel als we willen zeggen 'vertrouw het proces', maar als we ons met dit gedrag bezighouden, verwachten we onbewust dat onze vooruitgang lineair verloopt.

Waarom doen we dit?? Mede omdat we zo hebben geleerd dat de wereld werkt. Doe het werk, haal de "A" / het college-item / de baan / de relatie / de PR.

Het is ook gedeeltelijk omdat CrossFit gegevensgestuurd is: meetbare, waarneembare, herhaalbare resultaten vertellen ons dat ons programma werkt om de algehele gezondheid te verbeteren. Dit is een positieve eigenschap van onze training die lelijk kan worden. Door alleen op resultaten te focussen, ontstaat er een voedingsbodem voor zwart-witdenken. We leren onze prestaties te beoordelen als 'slecht' of 'goed', en de beoordeling hangt uitsluitend af van het resultaat, niet van de moeite die we hebben gedaan om het obstakel te overwinnen. Als we alleen onze resultaten waarderen, hebben we PR's nodig om te weten dat we vooruitgang boeken.

Obstakels overwinnen en streven naar verbetering zorgen voor mentale en fysieke groei, maar alleen als we een procesmatige mentaliteit hebben. Hoe leren we onszelf om inspanning te waarderen boven resultaten en om te stoppen met zelf-saboteren?? Door perspectief, geduld en positiviteit op te bouwen.

Perspectief in training

Perspectief heeft twee componenten: zelfkennis en een uitgebreide kijk op het huidige moment. Als we zelfkennis missen, herhalen we onze fouten keer op keer. Als we een weids beeld van het huidige moment missen, verliezen we de focus op wat we kunnen beheersen.

Om zelfkennis op te bouwen:

• Begin met een dagboekpraktijk. Observeer je innerlijke atleet door je ongefilterde gedachten op te schrijven. Zet je angsten en twijfels op een pagina en observeer ze voor wat er zich onder de oppervlakte afspeelt. Welke fouten herhaalt u en waarom?
• Merk op wanneer je in de verleiding komt om weer van programma te wisselen, nog een trainingssessie toe te voegen of helemaal op te geven. Kies ervoor om het tegenovergestelde te doen, in plaats van de fouten uit het verleden te herhalen.

Om een ​​uitgebreider beeld van uw voortgang te krijgen:

• Herinner jezelf eraan: trainingssessies zijn geen tests om te slagen of te falen, het zijn kansen om je te verbeteren. Vooruitgang ten opzichte van perfectie. Als we 1% beter worden, is dat een productieve training.
• Zoek professionele begeleiding. Wat denken je coaches dat je het meest nodig hebt?? Een deload-week? Gericht accessoire werk?

Geduld tijdens het proces

In onze wereld is onmiddellijke bevrediging elke dag: we kunnen alles wat we willen streamen, lezen of leren met een druk op de knop, we kunnen iets kopen en het 2 uur later voor onze deur laten aankomen, we kunnen contact opnemen met iedereen op de planeet en ontvang binnen enkele seconden een reactie. Maar we kunnen "Volgende dag verzending" niet selecteren op een PR of zelfs de aankomstdatum volgen. Ons fysieke en mentale zelf zijn meesterwerken die jarenlang vakmanschap vereisen.

Om geduld op te bouwen:

• Merk op wanneer je merkt dat je gefrustreerd, gehaast of overweldigd bent. Haal 5 keer diep adem. Gaan wandelen. Ruimte creëren tussen wat we voelen en wat we doen, is hoe we leren reageren in plaats van te reageren.
• Geef uw trainingssessies meer uitstraling. We worden zo vaak afgeleid tijdens het trainen: we zijn aan het bellen, we chatten of klagen, we veranderen de muziek. Aanwezigheid stelt ons in staat om onze eigen gedachten te horen, er eigenaar van te worden en een krachtigere mentale ruimte te creëren.

Positiviteit en houding

"Ik zal het nooit doen", "Ik kan het niet", "Waarom ik?"

Het is gemakkelijk om negativiteit ons in te laten halen als we worstelen, omdat we vastbesloten zijn om negatief te denken (dit wordt negativiteitsbias genoemd).

Positiviteit opbouwen:

• Schrijf elke dag alles op wat je hebt gedaan om je dichter bij je doelen te brengen. Een dagelijkse praktijk van het herbeleven van de moeite die we in de dag steken, bedraadt onze hersenen om positiever te denken.
• Vervang verwachting door dankbaarheid. Een trainingssessie vol verwachtingen, met 'zou moeten' en beschamende zelfpraat als 'wees geen baby', leidt tot negatieve trainingservaringen. Onszelf coachen om onze inspanningen te waarderen, voedt toekomstige inspanningen.

Er zijn mentale kosten verbonden aan resultaatgericht denken. Een reeks "slechte" trainingsdagen vertaalt zich in een "slechte" atleet.

Als we geen PR doen, vragen we ons af of we voorbestemd zijn om gemiddeld te zijn, of we ooit onze doelen zullen bereiken. We wenden ons tot saboterend gedrag omdat we aan onszelf en onze critici (reëel of denkbeeldig) moeten bewijzen dat we goed genoeg zijn. Onbewust leren we onze prestaties te gebruiken als maatstaf voor onze waarde. Elke keer dat we 'falen', bevestigen we onze diepe en vernietigende twijfel aan onszelf.

Ons doel is niet om zelftwijfel weg te nemen. Als we voor een uitdaging staan, worden we geconfronteerd met onzekerheid, en dat betekent dat we twijfel, angst of angst zullen ervaren. Het doel is om onze uitdagingen aan te gaan, ze met evenwicht en intentie het hoofd te bieden, om onze plateaus te zien als een kans om te verbeteren op manieren die we niet hadden verwacht.

Door perspectief, geduld en positiviteit te ontwikkelen, kunnen we terugkeren naar het genieten van de strijd, verrijkt en verlevendigd worden door het proces van het overwinnen van een obstakel. Fysiek en mentaal hebben we ons potentieel ontketend.

Uitgelichte afbeelding: TJ Danenza Photography