Wanneer je naar een feestje gaat, is het daar, met een klap in het midden van de tafel, dat ronde bord ter grootte van een vuilnisbak met zijn kern van troebele, geleiachtige glop die autologisch wordt aangeduid als dip.
Ja, het is de gevreesde rauwe groenteschotel, degene die je moet proeven in plaats van een handvol slechtgehumeurde kaaswontons te pakken, zodat mensen je voedingsvroomheid niet in twijfel trekken. Stomme rauwe groenteschotel.
Maar dankzij de Australiërs heb je misschien niet zoveel reden om je schuldig te voelen als je het overslaat.
Het enige waar zowat iedereen het over eens kan zijn, is dat het eten van fruit en groenten goed voor je is, maar hoe goed het is, staat altijd ter discussie. In een poging om op zijn minst een deuk te maken bij het oplossen van dat debat, gebruikten wetenschappers van de Universiteit van Sydney gegevens van meer dan 150.000 Australiërs tijdens de "Australian 45 and Up Study" en volgden ze ze gedurende gemiddeld 6.2 jaar.
Ze wilden precies zien welke leefstijlpraktijken de grootste impact hadden op het sterftecijfer. De Australiërs die de meeste groenten en fruit aten, scoorden goed, maar ze oefenden vaak andere gezonde gewoonten, zoals een gezond gewicht behouden, 7 tot 9 uur per nacht slapen, niet roken, lichamelijk actief zijn, enz.
Toen de wetenschappers echter dieper gingen kijken naar de categorie van geconsumeerde groenten en fruit, merkten ze iets heel raars op. De Australiërs die het meeste fruit aten, hadden duidelijk minder kans om te overlijden. Groenten hadden een effect op de levensduur, maar het was lang niet zo sterk als het effect van fruit, wat de onderzoekers enorm verbaasde.
Vervolgens verdeelden ze de groentegroep in twee categorieën, rauw en gekookt. Dat is toen ze wat kalebas-blazende resultaten zagen. De Australiërs die hun groenten kookten - door koken, stomen of zelfs braden - hadden duidelijk LAGERE sterftecijfers.
De onderzoekers waren stomverbaasd, maar ze kwamen in ieder geval met een gok, wat meer is dan de meeste promovendi gemakkelijk doen. Ze dachten dat koken, ongeacht de methode, meer van de voedingsstoffen en bioactieve stoffen in de groenten beschikbaar maakt voor de menselijke spijsvertering. Toch gaven ze toe dat de “associatie van rauwe versus gekookte groenten in relatie tot sterfte nader onderzoek vereist."
Er is nog een ander mogelijk punt om te overwegen. De meeste jongens nemen tijdens het eten een, mogelijk twee kauwsnacks meer dan een boa constrictor zou doen, wat wil zeggen dat ze hun voedsel vrijwel geheel doorslikken. Zonder goed te malen en te kauwen komen grotendeels intacte stukjes groente het spijsverteringskanaal binnen en zijn ze enigszins ongevoelig voor spijsverteringssappen, waardoor veel van hun voedingsstoffen opgesloten blijven in grote stukken courgette, broccoli, koolraap, enz.
Dat klinkt allemaal waar, en het kan je voldoende reden geven om gekookt in plaats van rauw te kiezen, maar totdat wetenschappers zich verder verdiepen in het rauwe vs. gekookt debat, zouden we allemaal zoveel groenten en fruit in het algemeen moeten eten als we kunnen verdragen.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.