Ik was gepland om de documentairefilm van Matt Bell bij te wonen in de Arnold 2016 in Columbus, Ohio; helaas voor mij maakten vluchtwijzigingen dat onmogelijk. Er is echter goed nieuws voor de fan voor de sterke man; het is toegevoegd aan Netflix, waardoor het zeer toegankelijk is.
Hoewel ik er zeker van ben dat lezers van mijn column de documentaire zeker zullen bekijken, zal ik je mijn bescheiden mening over de film en mijn afhaalrestaurants ervan geven. Totale openheid; in de afgelopen tien jaar heb ik bijna iedereen in de film ontmoet en gesprekken gehad (met uitzondering van Mr. Hal). Ik geloof niet dat het me bevooroordeeld maakt, maar het geeft me een dieper inzicht in het reilen en zeilen in de sport.
Eddie is een goed geschoten documentaire die samenkwam over twee jaar van het leven van sterke man Eddie Hall. Hoewel het meeste filmwerk in krachtsporten wordt gedaan door amateurs, is dit een kwaliteitsproductie door een getrainde professional. Gemakkelijk te bekijken door fans en niet-ingewijden, u wordt getrakteerd op een uitstekend pakket. Het neemt je mee achter de schermen om een kijkje te nemen bij een van de beste concurrenten in het spel en de menselijke kant van atleten bloot te leggen die groter zijn dan het leven.
De film is rauw en echt, met veel tijd voor zijn romantische relatie met zijn vrouw en zijn liefde voor zijn jonge zoon Maximus. Vaak vergeten we dat degenen die uitblinken in atletiek menselijk en kwetsbaar zijn, net als wij allemaal. Ed spreekt over zijn depressie tijdens de kanker van zijn grootmoeder en de uiteindelijke dood. Dit geeft de kijker enig inzicht in zijn drive om uit te blinken en grenzen te verleggen die anderen vaak zouden tegenhouden.
"The Beast" heeft een legendarische achtergrond in atletiek en was een nationaal kampioen jeugdzwemmer. Onderweg verloor hij zijn ijver voor het zwembad toen zijn passie in zijn tienerjaren omsloeg in gewichten. Dit is iets dat geldt voor veel competitieve sterke mannen, omdat ze geweldig zijn in één sport in hun jeugd, maar hun ware liefde later in hun leven vinden. Hij vindt ook gemeenschappelijkheid met velen als voormalig arbeider en uitsmijter in een klein, depressief stadje dat persoonlijk verlangt naar grootsheid. Beperkte opties en het besef van minder dan wenselijke omstandigheden kunnen tegenstrijdige uitkomsten bij mensen naar voren brengen. Velen wenden zich tot drugs en misdaad, maar af en toe zal er een Phoenix opstaan uit die as. In Strongman wijst deze documentaire erop dat deze held zeer weinig financiële beloning wacht.
Filmmaker Matt Bell, links, met Eddie Hall, rechts.
Zelfs op het hoogste niveau wacht er maar heel weinig prijzengeld op deze bovenmenselijke lifters. De film bevat de British National Championships, World's Strongest Man en de Arnold Classic. Om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien, zou men al deze wedstrijden jaar in jaar uit moeten winnen.
Een zeer afgelegen mogelijkheid. Om te overleven vertrouwt Ed op sponsoring en is hij een fantastische zelfpromotor; de sleutel tot training en fulltime wedstrijden. Helaas, hoe klein de sport ook is, de vraag is er gewoon niet om dollars te leveren aan meer dan alleen een paar atleten.
Er wordt een knipoog gegeven naar het enorme dieet dat moet worden geconsumeerd om een lichaamsgewicht van bijna 400 pond te houden. Scènes van Ed eten winkelen en eten geven een lichte komische opluchting aan de film. Je krijgt ook een kijkje van binnenuit over hoe zo groot zijn het moeilijk kan maken om in situaties uit de echte wereld te passen en hoe het eenvoudige dingen zoals slaap beïnvloedt. Je begrijpt zeker dat er veel kleine offers zijn die samen grote nadelen opleveren voor een normaal leven.
De beste concurrenten in de sport spelen een kleine maar welkome rol in de film. De interacties van Eddie, Brian Shaw, Hafthor Bjornsson en Terry Hollands illustreren het respect dat deze mannen voor elkaar hebben. Het spook van ernstig letsel en zelfs de dood wordt onder hen besproken met een sombere maar duivelse houding. Het lijkt erop dat atleten die spelen waar deze risico's aanwezig zijn, ze met een schouderophalen en een grijns accepteren. Dit is misschien moeilijk te begrijpen met de mentaliteit van de gemiddelde persoon.
De eerste Britse kampioen - Geoff Capes - maakt een gastoptreden in de film en helaas blijkt dat de tijd niet goed is geweest voor de voormalige atleet. Men kan aannemen dat verwondingen zijn opgeteld en dat ernstige gewichtstoename het eindresultaat was. Geoff is een legende en het kan moeilijk zijn om ze op minder dan hun best te zien.
Al met al is deze documentaire een must voor iedereen die bij de sport betrokken is, hun familieleden en casual fans. De regisseur heeft veel respect voor de inspanningen van de atleten zonder ze als cartooneske meatheads te schilderen. Er wordt heel weinig tijd besteed aan het tonen van trainingssessies, maar concentreert zich in plaats daarvan op de daadwerkelijke wedstrijden en de jacht op het wereldrecord deadlift. Bell doet geen poging om conflicten tussen de atleten uit te beelden (of te creëren) zoals de "Pumping Iron" -films hebben gedaan. Ego-achtervolging is hier niet het thema, maar eerder de ware liefde voor het testen van je grenzen. De backstage-beelden van de Arnold Classic illustreren duidelijk het grote verschil tussen de sterke atleet en het bodybuilding-model.
In een recent gesprek met Bell informeerde hij me over enkele aankomende specials achter de schermen die hij in de maak heeft voor sterke mannenliefhebbers. Als de kwaliteit van het nieuwe werk vergelijkbaar is met deze film, weet ik zeker dat er meer fans zullen worden gecreëerd om een van de meest veeleisende sporten ter wereld te laten groeien. Eddie Strongman is een verrassend plezierige, donkere, realistische, warme kijk op de man die weigert genoegen te nemen met minder dan zijn beste en degenen die zijn reis delen.
Opmerking van de redactie: dit artikel is een opiniestuk. De hierin geuite meningen zijn de auteurs en geven niet noodzakelijk de mening van BarBend weer. Claims, beweringen, meningen en citaten zijn uitsluitend afkomstig van de auteur.
Afbeeldingen met dank aan Matt Bell.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.