De meeste atleten hebben gehoord over de drie verschillende somatotypen die worden gebruikt om verschillende lichaamstypes te classificeren. Deze omvatten de termen ectomorph, mesomorph en endormorph. Elk somatotype brengt iedereen in deze drie categorieën op basis van hun botstructuur, gewrichtsverhoudingen en lichaamssamenstelling.
Sinds de oorspronkelijke somatotype-formuleringen zijn ze door velen in zowel de fitness- als de academische wereld gebruikt als een manier om de lichaamstypes van het individu te classificeren. Sommige professionals gebruiken de classificaties als middel om dieet- en bewegingsplannen op te stellen, maar hoe nauwkeurig zijn ze? Er zijn een paar onderliggende problemen met de definities en een paar nuttige aspecten op het gebied van fitness en voeding die bij de drie somatotypen horen.
Dit artikel gaat dieper in op de geschiedenis van somatotypen, hoe de normale lichaamstypes worden gedefinieerd en hoe het strikt volgen van hun definities enigszins misleidend kan zijn.
Het idee van somatotypen ontstond in de jaren '40 toen de Amerikaanse psycholoog William Herbert Sheldon een nieuwe (zijn) versie van somatotypologie construeerde. Zijn 'theorie' keek naar de verhoudingen van het lichaam en de lichaamssamenstelling om ze in een van de drie klassen te plaatsen. Toen hij voor het eerst zijn somatotype-onderzoek uitvoerde, gebruikte Sheldon naakte posturale foto's van Ivy Leave-studenten, die sindsdien als zeer controversieel worden beschouwd. Van hieruit definieerde hij drie klassen, te oordelen naar iemands botverhoudingen en lichaamssamenstelling.
Sheldon formuleerde vervolgens de definitie van elk somatotype om ze in verband te brengen met kenmerken zoals iemands persoonlijkheid en levenspad. Er zijn veel critici geweest van het oorspronkelijke onderzoek naar somatotypering van Sheldon. Sommige kritiek bespreekt hoe Sheldons opvattingen vaak bevooroordeeld of eigenwijs waren met weinig feitelijke wetenschap erachter. Toch heeft onderzoek enkele waarheden gevonden tussen somatotypen en verschillende aspecten van sportprestaties, prestaties in de sportschool en voedingsgewoonten, maar niet zozeer als het gaat om persoonlijkheid en levenspad.
Hieronder staan samenvattingen uit het boek Dictionary of Theories, Laws, and Concepts in Psychology, door Jon E. Roeckelein, over hoe Sheldon oorspronkelijk elk somatotype definieerde.
In Sheldons boek, Atlas of Man, gebruikte hij vervolgens een reeks van drie getallen om elk lichaamstype te definiëren. Vaak zijn mensen een mengeling van alle drie de lichaamstypen en is de kans klein dat één een volledige ectomorf, mesomorf of endomorf is. Een volledige ectomorf in zijn beoordelingssysteem verschijnt als 7-1-1, een mesomorf 1-7-1 en een endomorf 1-1-7.
Dus nu blijft de vraag hoe relevant de bovenstaande definities zijn voor de huidige krachttrainingconcepten en voeding? Sommige coaches zijn van mening dat een sterke afhankelijkheid van somatotypen een manier kan zijn om de manier waarop ze zichzelf waarnemen in te perken, terwijl anderen vinden dat er enkele nuttige waarheden in de definities zitten.
Somatotypen zijn tenslotte niet verantwoordelijk voor veel van de normale factoren in het leven, waaronder zaken als leeftijd, stress, trainingsgeschiedenis, genetische factoren, enzovoort. Om me te helpen een beter begrip te krijgen van somatotypen en hun relatie met training en dieet, nam ik contact op met JC Deen, fitnesstrainer en schrijver.
Boly: Denk je dat somatotypering een juiste manier is om over zichzelf te denken??
Deen: Niet helemaal omdat er veel factoren zijn die van invloed zijn op hoe iemands lichaam eruitziet, zoals dieet, training, slaap, stress, evenals de genetische dingen zoals spierbuiklengte, gewrichtsgrootte, schouderbreedte en verschillende andere factoren.
Boly: Denk je dat het muren rond groei kan bouwen??
Deen: Ja, want als iemand zichzelf afschrijft als genetisch inferieur, of gedoemd tot een bepaald fysiologisch resultaat, dan zijn hun kansen om die barrières te overwinnen klein vanwege een gebrek aan inspanning of consistentie in een trainingsprogramma dat de gewenste resultaten zou kunnen opleveren.
Boly: voor de context, hoe vaak laat je iemand zeggen dat ze een ectomorf zijn, maar in werkelijkheid ontdekken dat ze gewoon niet eten + trainen op een manier die allesomvattend is in de richting van hun doelen?
Deen: Het is vrij alledaags. Veel jongens beginnen als mager en ondergespierd en veranderen in massamonsters met jarenlange training. het komt allemaal neer op hun arbeidsethos, gedrevenheid en consistentie met training en dieet. En sommige mensen trainen gewoon te veel terwijl ze niet genoeg eten, waardoor iemand na verloop van tijd niet groeit en zich ontwikkelt.
Boly: Zijn er überhaupt waarheden achter somatotypering in de wereld van voeding en training?
Deen: Ik zou zeggen dat er enkele waarheden en ideeën zijn die het overwegen waard zijn ... het typische ectomorfe lichaam is bijvoorbeeld dat van iemand met kleine gewrichten, korte spierbuiken, smalle schouders en in het algemeen een laag lichaamsvet en / of een laag lichaamsgewicht. Er zijn echter genoeg mensen die begonnen met dit 'lichaamstype' en de kans hebben overwonnen om 30-40 pond spieren op te bouwen en hun uiterlijk volledig hebben veranderd.
De meest begaafde somatypes zijn degenen die we als mesomorfen bestempelen. Ze hebben over het algemeen erg lange en volle spierbuiken, grote gewrichten, brede schouders en grote botten. Deze mensen kunnen relatief gemakkelijk kracht en spieren opbouwen in vergelijking met iemand met een kleinere botgrootte en kortere spierbuiken, simpelweg vanwege hun genetica.
Maar voor het grootste deel zijn deze somatypen niet hard gecodeerd in ons DNA, omdat er veel verschillende lichaamstypes zijn. En mensen lijken sommige van deze zogenaamde limieten te overwinnen met de juiste training, voeding en langetermijnstrategieën om hun lichaamsbouw te veranderen.
Een ander ding dat het vermelden waard is, is dat de omgeving waarin iemand het grootste deel van zijn tijd doorbrengt, een grote impact heeft op zijn ontwikkeling. Als iemand bijvoorbeeld op jonge leeftijd wordt blootgesteld aan krachttraining, is zijn kans om een bepaald 'lichaamstype' te overwinnen groter doordat hij meer tijd onder de lat zit dan wanneer hij op een later tijdstip zou beginnen. Hetzelfde geldt voor degenen die arbeidsintensieve banen hebben en hun lichaamsbouw ontwikkelen onder de stress van handenarbeid.
Somatotypen worden al lang gebruikt als manieren om lichaamstypes te definiëren, maar er komt veel meer kijken bij het bepalen van iemands genetische samenstelling dan waarvoor ze oorspronkelijk werden gebruikt. We zien constant dat sportschoolbezoekers hun oorspronkelijke definitie van het lichaamstype overwinnen, wat dan de vraag oproept hoeveel waarheid er in de somatotypen moet worden gestopt? Zoals Deen opmerkt, kunnen ze om een aantal redenen nuttig zijn, maar tot op zekere hoogte.
De afhaalboodschap is dat somatotypen hun tijd en plaats hebben wanneer ze worden toegepast op iemands training, dieet en levensstijl, maar dat ze niet allemaal een doel mogen zijn, omdat ze er een kunnen insluiten in een bepaalde manier om zichzelf te zien.
Opmerking van de redactie: dit artikel is een opiniestuk. De meningen die hierin en in de video worden geuit, zijn de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijk de mening van BarBend. Claims, beweringen, meningen en citaten zijn uitsluitend afkomstig van de auteur.
Feature afbeelding van @hesham.fit Instagram-pagina.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.