In het grote sportschema staat CrossFit nog maar net uit de kinderschoenen. Hoewel Greg Glassman in de jaren zeventig begon met het samenvoegen van de onderdelen van de methodologie, toen hij per ongeluk 'Fran' uitvond in zijn garage, begon CrossFit als een sport halverwege de jaren 2000 samen te komen. Ondertussen blijven de CrossFit Games van jaar tot jaar sterk evolueren, in omvang, atletiek en verwachting. CrossFit is in feite een snelgroeiende Mastiff-puppy - al groter dan de meeste volwassen honden, maar nog lang niet zijn volledige potentieel.
Dit roept de vraag op, waar gaat de CrossFit-competitie vanaf hier naartoe? De normen van weleer zijn al de bewegingen op schaal van vandaag, maar hoe zullen bewegingen er over 5 of 30 jaar uitzien, en hoe kunnen toekomstige Games en Regionals-atleten zich het beste voorbereiden op succes??
Als het om kracht gaat, is het antwoord duidelijk. Atleten zullen meer gewicht efficiënter moeten tillen. De oude standaard van 135/95 pond voor trainingen wordt al vervangen door 205/125 in CrossFit-sportscholen over de hele wereld, en dat is alleen voor gemiddelde Joe-atleten. Topsporters werken regelmatig met veel hogere gewichten, zoals blijkt uit Sara Sigmundsdottir's 220 pond “Grace."
Kracht is eenvoudig: meer tillen, sterker worden. Herhaling. Niet iedereen zal in korte tijd gekke kracht toevoegen, maar iedereen zullen uiteindelijk sterker worden. Wat nog belangrijker is, atleten weten ze moeten sterker worden om te kunnen concurreren. Elk jaar worden de gewichten zwaarder.
De toekomst van vaardigheidswerk is echter onduidelijk. Technische bewegingen zoals ringwerk en gymnastiekvariaties vereisen een breed scala aan neurologische processen en motorische vaardigheden die niet gemakkelijk te ontwikkelen zijn. De huidige trainingstrends lijken de uitgebreide leercurve van complexe gymnastiekbewegingen niet te erkennen. Een squat-cyclus van 12 weken zal je meetbaar sterker maken, maar een handstand-cyclus van 12 weken zal de meeste mensen niet hetzelfde niveau van verbetering geven. Er is een reden waarom zelfs gymnasten op een laag niveau jarenlang minstens vier uur per dag trainen: zoveel tijd heeft het lichaam nodig om dit uit te zoeken.
Een foto geplaatst door Brooke Wells (@brookewellss) op
Kijk bijvoorbeeld naar het bloedbad dat plaatsvond tijdens het strikte spieropbouwgedeelte van Regional Nate. Enkele van de beste en sterkste atleten crashten en verbrandden niet omdat ze niet sterk genoeg waren om de beweging uit te voeren, maar omdat ze niet de tijd hadden genomen om te trainen om de nodige motorische vaardigheden te ontwikkelen. De atleten die tijdens hun reguliere training strikte bewegingen hadden geoefend, waren prima in orde. Degenen die in een paar weken klauteren om strikte spieroefeningen te leren, deden het niet zo heet.
We zijn allemaal slim genoeg om te weten dat dit niet de laatste keer is dat een gymnastiekbeweging de dromen van professionele sporters zal doden.
Laten we eens kijken naar een ander voorbeeld waarvan ik hoop dat het ooit zijn weg zal vinden naar Regionals of de Spelen: de handstand. Een eenvoudige, vrijstaande handstand vereist schouder- en hamstringflexibiliteit, proprioceptief bewustzijn, coördinatie, timing, balans, foutdetectie en -correctie, visuele focus, evenals betrokkenheid en aanpassing van elke spier in het lichaam. Het is een gegeven dat elke CrossFit Games-atleet uitblinkt in elk van deze vereisten. Maar om ze allemaal consequent in één beweging samen te voegen, is een heel andere zaak, en het is niet iets dat zich in een paar weken ontwikkelt.
Dave Castro, als je dit leest en echt zin hebt om een scorebord door elkaar te schudden, gooi dan een handstand houden in de mix. Gooi een 2 'x 2' tape-box op de grond, schop omhoog en dwing atleten stil te blijven. Een hand buiten de doos betekent dat je klaar bent. Iedereen krijgt drie pogingen. Bedank mij later.
Het enige dat we zeker weten, is dat CrossFit zal blijven evolueren, maar als atleten en coaches voorop willen lopen, zullen ze moeten gaan denken in termen van jaren in de toekomst, niet alleen maanden. Barbell-werk is slechts de helft van de strijd. Wanneer een vrijstaande handstandgreep op een bepaald moment tijdens het CrossFit-seizoen in de nabije of verre toekomst verschijnt, zeg dan niet dat ik je niet heb gewaarschuwd. Het zal een duivelse ramp zijn, en ik kan niet wachten om het te zien verdwijnen.
Opmerking van de redactie: dit artikel is een opiniestuk. De hierin geuite meningen zijn de auteurs en geven niet noodzakelijk de mening van BarBend weer. Claims, beweringen, meningen en citaten zijn uitsluitend afkomstig van de auteur.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.