In een eerder artikel bespraken we de dumbbell shoulder press, een geweldige beweging om waardevolle spiermassa en kracht te krijgen en asymmetrieën aan te pakken voor atleten en lifters van alle sporten. Bij het bekijken van de dumbbell shoulder press kwamen enkele vragen naar voren welke variatie (zittend of staand) het beste was, en waarom.
Daarom zullen we in dit artikel in het kort elke oefening demonstreren en de duidelijke verschillen bespreken om gecoachte en atleten te helpen bij het bepalen van de beste bewegingsvariatie voor hun doelen.
Hieronder vindt u een korte demonstratie van het uitvoeren van de schouderpers met zittende halter.
Hieronder vindt u een korte demonstratie van het uitvoeren van de staande dumbbell shoulder press.
Hieronder staan vijf verschillen tussen de zittende en staande dumbbell press.
Iets boven het hoofd optillen is een geweldige manier om kernkracht te ontwikkelen, maar wanneer je vanuit een staande positie doet, kan de kernstabiliteit echt worden gemaximaliseerd. Tijdens het zitten hoeft de lifter zichzelf niet volledig te ondersteunen (de stoel biedt ondersteuning), waardoor vaak meer belasting en / of volume mogelijk is. In de staande pers zijn de kernsterkte en stabilisatie zeer veeleisend, vooral als de belasting toeneemt.
Beide persbewegingen raken de schouders, maar de zittende pers kan een directere benadering zijn omdat het iets minder rompstabiliteit en kracht vereist (vaak een bijdrage aan zwakte en mislukking bij de staande pers). Bovendien kunnen lifters merken dat ze het moeilijker hebben om vanuit een zittende positie ten opzichte van de staande positie te drukken, vaak omdat ze geen hefboomwerking (achterover leunen) en extra kernkracht kunnen gebruiken om de halter boven hun hoofd te bewegen.
In het geval dat een lifter problemen heeft met het onderlichaam en de lumbale wervelkolom, kan de staande pers de beweging verergeren, vooral bij zwaardere ladingen / hoger volume naarmate vermoeidheid optreedt en vaak leidt tot slordige herhalingen. De zittende pers kan een geweldige manier zijn om de spiergroepen te isoleren die nodig zijn om geraakt te worden, terwijl de extensie van de wervelkolom wordt geminimaliseerd, wat zal resulteren in een groot schoudergebruik en minder hefboomwerking om de lift te verplaatsen (vaak achterover leunend in hyperextensie van de wervelkolom).
Omdat de zittende pers vaak meer nadruk op de schouders mogelijk maakt (aangezien de lifter de kern niet zo veel hoeft te stabiliseren als in de staande positie), kan de zittende pers vaak een goede manier zijn om de persspieren te isoleren om spierhypertrofie te ontwikkelen. Dit wil niet zeggen dat staan geen schoudermassa kan opbouwen, het is alleen dat een gebrek aan kernkracht vaak een belangrijke bijdrage kan leveren aan de algehele beweging in plaats van schoudervermoeidheid (dat is wat we zoeken als we trainen voor hypertrofie).
Aangezien een sterke man en gewichtheffen een lifter vereisen om te staan en zware voorwerpen boven het hoofd te drukken / verplaatsen, is het veilig om te zeggen dat de staande versie de meeste toepassing zou hebben op de specifieke sportbeweging, kernstabiliteit en bovenhoofdse mechanica die nodig zijn om te slagen. De zittende pers kan en moet echter worden gebruikt om de kracht en spiermassa van het bovenlichaam te vergroten, die beide vervolgens kunnen worden omgezet in meer sportspecifieke spiervezels met training.
Het vergroten van de kracht, massa en prestaties van het bovenlichaam zou geen mysterie moeten zijn. Hieronder staan twee artikelen die je moet lezen als je je zorgen maakt over sterk en gezond worden.
Uitgelichte afbeelding: @barbellphotography en @ironhouseco op Instagram
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.