Ik heb ooit een coach een hockeyspeler zien trainen op lunges.
Hij zei: “Als je opstaat, duw dan een beetje zijwaarts met je voorbeen om je schaatsslag na te bootsen."
Lijkt geen slecht advies ... behalve dat de atleet 12 jaar oud was.
Het joch kon niet eens stabiel blijven als hij de longe in ging. Zijn voorste knie stortte in en zijn romp was zo ver naar voren gebogen dat het leek alsof hij een goede morgen aan het doen was.
Zeker, als hij een beetje zijwaarts duwt, kan dit zijn schaatsslag nabootsen. Soort van. Kan zijn.
Maar dit is net als je zorgen maken over de kleur van de gordijnen als het huis op een waardeloze fundering staat en de muren niet eens af zijn. Het is een voorbeeld van een ding dat vreselijk mis is gegaan met krachtcoaching.
Krachtcoaches maken zich zorgen over de details, proberen een beweging zo specifiek mogelijk te maken, terwijl de atleet niet eens de krachtbasis en motorische controle heeft om de basis goed te doen.
Een zekere mate van specificiteit kan belangrijk zijn in relatie tot de sport van de atleet. Je moet de juiste energiesystemen ontwikkelen en het vermogen vergroten om maximale kracht en kracht te produceren in de bewegingspatronen die bij de sport betrokken zijn.
Maar als je kracht en kracht vergroot in die zeer specifieke patronen zonder Als je algemene kracht en kracht ontwikkelt, ben je gedoemd te mislukken.
Technische wijzigingen aanbrengen, of zelfs nieuwe oefeningen maken, zodat u aan de bewegingen van uw sport kunt werken, klinkt goed.
Het zal immers het vertrouwen winnen van de sportcoach. Het zal de atleet maken denken je bent in contact met zijn sport en het zal je er hypermodern uit laten zien. Maar het zal uw atleten een grote slechte dienst bewijzen.
Russische coaches hadden gelijk: eerst een zo breed mogelijke basis bouwen.
Dat betekent dat je de algemene fysieke capaciteiten (kracht, kracht, uithoudingsvermogen, weerstand, snelheid) zo hoog mogelijk moet verhogen en je vervolgens zorgen moet maken over het opnemen van meer specifiek werk.
Een atleet die sterker, krachtiger en sneller is, maar alleen algemeen werk doet, zal een zwakkere en minder krachtige atleet vernietigen die heel veel specifiek werk doet.
Krachttraining kan nooit echt specifiek zijn. De enige echte specifieke actie is het oefenen van de actie zelf.
En als je probeert de krachttrainingbewegingen te veel op de sportieve actie te laten lijken, kun je het motorische patroon zelfs verpesten.
Wanneer twee acties extreem op elkaar lijken, maar net verschillend genoeg zijn (vanwege de weerstand) om het oorspronkelijke patroon suboptimaal te maken, creëer je een "verwarring" die de neurale efficiëntie vermindert en je vaardigheden vermindert.
Arthur Jones gaf ooit het voorbeeld van een quarterback op de middelbare school die trainde op een katrolapparaat waarmee hij zijn werpbeweging tegen de weerstand in kon doen, in de veronderstelling dat hij veel verder zou gooien als het seizoen aanbrak.
Wat is er gebeurd? Het verpestte zijn werpbeweging en hij kon geen roze olifant in een witte gang raken.
Een van mijn vrienden, een geweldige sprinter, heeft eens 6 maanden getraind met een sprintcoach die licht verzwaarde inlegzolen in zijn schoenen had gezet, omdat hij redeneerde dat zijn heupbuigers sterker zouden worden en zijn pasfrequentie zou toenemen, waardoor hij sneller zou rennen.
Nou, zijn tijd van 60 meter werd langzamer. Toen we een video-analyse maakten, was zijn pas helemaal niet goed.
Te specifiek zijn is dom. En te vroeg specifiek zijn, is dom.
Dit geldt vooral voor jongere atleten. Het enige wat je echt nodig hebt, is om ze erg sterk te krijgen op de grote basisliften. Dat alleen al geeft hen een maximale vooruitgang in de veldprestaties.
Alleen al door veel sterker te worden, zal hun kracht verbeteren. En als het vermogen toeneemt, neemt ook de snelheid toe.
Op een gegeven moment zal sterker worden niet zo'n grote impact hebben.
Als een atleet bijvoorbeeld van een 185 pond bank en 225 pond squat naar een 315 bank en 405 squat gaat, zal hij een enorme prestatieverbetering hebben. Maar verder zal kracht alleen niet veel uitmaken.
Op dat punt moet je de snelheid van krachtontwikkeling verhogen, i.e. sneller kracht produceren met behulp van explosieve oefeningen, zoals variaties op de Olympische liften, gewogen sprongen en worpen, enz. Dit zal opnieuw een snelle progressie in atletisch potentieel herstarten.
Als dat eenmaal geen vooruitgang oplevert, wordt ‘specifiek werk’ nuttig. Dit heet accentuering.
Het gaat er niet om de sportieve bewegingen in de sportschool na te bootsen. Het doet eerder kracht- of krachtwerk in het specifieke bewegingsbereik dat bij de sport betrokken is.
Hier is een voorbeeld:
Laten we zeggen dat je tijdens het hardlopen maximale kracht moet produceren met de knie gebogen in een hoek van 110 graden. Gebruik supramaximale gedeeltelijke squats of spring squats met 20-30% van de squat max vanuit die hoek.
Het is specifiek genoeg om resultaten te geven omdat je het belangrijke deel van het bewegingsbereik overbelast, maar niet zo specifiek dat het het motorpatroon verpest. Kettingen en banden kunnen voor hetzelfde doel worden gebruikt.
Dat is zo specifiek als ik ga in de sportschool. Krachttraining is er om u in het algemeen sterker en krachtiger te maken. Het is er om spieronevenwichtigheden te corrigeren. En het is er om het risico op blessures te verkleinen.
Als je specifieker wilt worden, ga dan naar het veld en doe sportspecifieke oefeningen.
Probeer niet van een hamer (krachttraining) een universeel hulpmiddel te maken. Het is de beste tool om sterk en krachtig te worden.
Gebruik het voor dat doel en stop met proberen schattig te zijn.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.