Een paar jaar geleden meldden onderzoekers van het Health Science Center van de Universiteit van Texas dat light frisdrank mensen dik maakte. Ze werden er zelfs verdomd specifiek over. Ze zeiden dat elk blikje frisdrank dat je drinkt je kans op overgewicht met 41% vergroot.
Ik weet niet eens precies wat dat betekent. Moeten we hieruit concluderen dat het drinken van twee en een half light frisdrank bij een Mets-game onze kans om dik te worden zou vergroten 102.5%, wat betekent dat het een wiskundige zekerheid is en dat we op weg naar huis bij de kleermaker moeten stoppen om onze broek uit te laten, want het vet komt zeker snel?
Waarschijnlijk niet. Hoe dan ook, ze hadden verschillende theorieën over waarom light-drankjes je dik kunnen maken.
Ten eerste zeiden ze dat blootstelling aan zoetheid (in kunstmatig gezoete dranken) het psychologische verlangen naar zoetheid zou kunnen vergroten. Ten tweede dachten ze dat mensen, als ze zich helemaal trots en gezwollen voelden omdat ze wat calorieën hadden verzameld, dat dan zouden overcompenseren door een hele Bundt-cake of zoiets te eten.
Anderen dachten dat de kunstmatige zoetstoffen, ondanks het ontbreken van calorieën, een insulinogene reactie zouden kunnen hebben en ervoor kunnen zorgen dat mensen fysiek naar meer suiker verlangen. Al hun gissingen hadden een vleugje plausibiliteit om zich heen. Jammer dat ze het allemaal bij het verkeerde eind hadden.
Een studie van Sorensen uit 2014 vergeleek kunstmatig gezoete frisdranken met met suiker gezoete dranken en hij vond vrijwel het tegenovergestelde van de studie in Texas: mensen die light frisdrank dronken, verloren meer gewicht dan de suikerdrinkers.
Natuurlijk was er een enorm verschil in de hoeveelheid calorieën die werd ingenomen door de kunstmatig gezoete groep en de met suiker gezoete groep, dus je zou verwachten dat de eerste meer zou afvallen. Je weet wel, calorieën erin, calorieën eruit.
Dus je zou kunnen zeggen dat het calorietekort zo groot was dat het al die hypothetische psychologische en fysiologische verlangens overschaduwde die door de Texas-groep waren getheoretiseerd. Eerlijk genoeg, dus laten we eens naar een andere studie kijken.
Peters en medewerkers deden een eenjarige studie waarin de effecten werden vergeleken van een groep die kunstmatig gezoete frisdrank dronk met een groep die water dronk. Het programma bestond uit 12 weken diëten gevolgd door 40 weken onderhoud.
De groep die light-dranken dronk, verloor meer gewicht tijdens de afslankperiode van 12 weken. Ze hadden ook een grotere afname van de tailleomvang, samen met een afname van cholesterol, LDL, triglyceriden en bloeddruk dan de watergroep.
Waarom vielen de waterdrinkers niet zo veel af als de light-frisdrankers?? Het moet zo zijn dat mensen die water dronken uiteindelijk op zoek waren naar zoetheid, of in ieder geval de illusie van zoetheid. Met andere woorden, waterdrinkers voelden zich hongeriger en bezweken vaak aan die honger, wat het tegenovergestelde is van het effect dat door de Texas-groep wordt getheoretiseerd.
Onlangs bekeek Peter Rogers, die in de "Proceedings of the Nutrition Society" schreef, alle onderzoeken waarin suikervrije frisdranken werden vergeleken met natuurlijk gezoete dranken en alle argumenten, voor en tegen, en concludeerde dat "... de resultaten van de interventiestudies waarin LCS (caloriearme zoetstoffen) v. suiker geven aan dat het effect van energieverdunning opweegt tegen elke neiging die LCS mogelijk zou hebben om de energie-inname te verhogen."
In normale menselijke taal betekent dit dat de calorievermindering die je krijgt door het drinken van light-dranken in plaats van met suiker gezoete dranken belangrijker is dan alle theorieën over hoe light-drankjes je zogenaamd meer calorieën zouden kunnen laten binnenkrijgen.
Dus ga je gang en verwerp light frisdrank om een van de verschillende redenen die gewoonlijk worden genoemd: ze zullen je lever kankeren; ze worden door zeevarende bedrijven gebruikt om roest en zeepokken van geborgen schepen te verwijderen; bendeleden gebruiken ze om mensen op te lossen die gedood moesten worden; of de kunstmatige zoetstoffen kunnen de bacteriën in je funky, stedelijke darmkanaal, wat dan ook, gentrificeren.
Reken maar "ze zullen me dik maken" niet als een van je redenen rekenen.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.