Het is waar. Ik moest lid worden van een steungroep. We omhelsden het allemaal met donuts en chocolademelk.
Toen begon ik een bewustmakingscampagne. We droegen kleurrijke linten en zorgden ervoor dat iedereen wist dat we dik waren en dat ze daar absoluut niet op moesten wijzen.
Toen kreeg ik therapie en werd ik gerustgesteld dat dik zijn oké was en dat ik gewoon van mijn dikheid moest houden en accepteren ..
Nee, ik maak een grapje.
Ik ben gewoon opgehouden dik te zijn.
In mijn vette dagen wist ik dat ik ongezond was. Ik wist dat ik me rot voelde en ik wist dat ik me schaamde om mijn shirt uit te trekken bij het zwembad. Dus ik heb er iets aan gedaan.
Godzijdank kon niemand me ervan overtuigen dat ik een 'lichaamsbeeldprobleem' had."
Godzijdank waren er geen vertroetelende, politiek correcte enablers om me te troosten en me mijn slordige toestand te laten accepteren, of me te hersenspoelen om te geloven dat ik van mijn trage lichaam hield.
Als dat toen was gebeurd, dan zou ik vandaag diabetes type II hebben, waarschijnlijk een groot aantal medicijnen slikken en waarschijnlijk veel minder seks hebben.
En eerlijk gezegd hoefde niemand me te schamen. Ik heb mezelf te schande gemaakt omdat ik nodig zijn schamen.
Zet je schrap, al je hypergevoelige tere bloemen, dit kan schadelijk zijn voor je innerlijke kind en / of geestdier:
Schaamte is een goede zaak.
Als je jezelf in de steek laat, als je iets doet waarvan je weet dat het verkeerd is, als je jezelf teleurstelt, zou je je moeten schamen. Het is natuurlijk.
Je weet wie zich nooit voor zichzelf schaamt? Sociopaten.
Als je op een manier leeft waarvan je weet dat het onder je potentieel ligt en je voelt je er een beetje slecht over, dan heb je jezelf te schande gemaakt.
Als je lui bent geweest terwijl je weet dat je harder kunt werken, heb je jezelf te schande gemaakt.
Als je zwak bent geweest terwijl je weet dat je een sterker persoon bent, heb je jezelf ook te schande gemaakt.
En dat is geweldig! Doordat je verbetert, maak je slimmere keuzes, werk je harder en kom je je potentieel waarmaken.
Misschien leg je zelfs de gekke donut neer.
Schaamte is de eerste stap naar zelfverbetering. Schaamte is een geschenk.
Toen ik dik was, schaamde ik me voor mezelf. Ik was niet onwetend. Ik was niet lui of had een zwakke wil. Ik zeker niet Leuk vinden sociaal onzichtbaar zijn. Dus wat deed ik mezelf aan?? Ik was beter dan dat.
Jezelf beschamen gaat niet over jezelf in elkaar slaan. Het gaat over het opwekken van een emotie die positieve verandering aanmoedigt.
En soms schop je jezelf in de kont, dan ga je sneller op het goede pad dan jezelf een schouderklopje te geven.
Als je een kind ervan overtuigt dat dik zijn prima is, kun je hem misschien tijdelijk een beter gevoel over zichzelf geven. Maar wanneer hij op 12-jarige leeftijd diabetes krijgt, zullen die neppe regenbogen en kittens gevoelens vervagen.
Ja, nep.
Omdat niemand echt blij is om dik en ongezond te zijn. Je kunt de fakers altijd zien, want zij zijn degenen die luidkeels verkondigen hoeveel ze van hun 'rondingen' houden."
Kinderen vertellen dat het volkomen normaal is om dik te zijn, komt neer op kindermishandeling. Jezelf ervan overtuigen dat dik zijn oké is, is een vorm van gerechtvaardigde zelfvernietiging.
Het idee van fat shaming klinkt in eerste instantie legitiem. Natuurlijk is het niet prettig om naar iemand met overgewicht te wijzen en te zeggen: 'Hé, Fatty McFatPants! Jij bent dik! Ha ha!"
Maar dat hebben we allemaal op de kleuterschool geleerd, toch? Zo gedragen is wat psychologen en gedragswetenschappers 'een lul zijn' noemen."
Wees geen lul.
Maar tegenwoordig wordt alles bestempeld als 'fat shaming' door de voortdurend pijnlijke billen onder ons.
Het tonen van een foto van iemand met buikspieren is een schande. Het gebruik van een niet-zwaarlijvig model om spijkerbroeken te verkopen, is een schande.
Zeggen “Ik ben in vorm gekomen en jij ook!”Is nu vette schande.
Het bagatelliseert het echte probleem van persoonlijk en online pesten.
Social media moedigt aan echt dikke schaamte, vooral omdat schokken mensen namen kunnen noemen vanuit de veiligheid van hun apparaten zonder dat het hele 'in de ballen getrapt worden'-ding dat in het echte leven voorkomt.
Maar als uw arts u vertelt dat u een paar kilo moet laten vallen, maakt hij u niet te schande.
Toen ik op de universiteit na een fitnesstest als zwaarlijvig werd bestempeld, schaamde niemand me. Het was gewoon de waarheid, of ik het nu leuk vond of niet.
Ik moest het horen. Het was een wake-up call.
Voel je schaamrood als je echt dik bent. Laat echter niemand anders het je aandoen. Doe het jezelf aan.
Stop dan met dik zijn. Ik ben in vorm gekomen en jij ook.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.