Laat me hier duidelijk zijn: ik ben een powerlifter. Mijn enige echte passie is powerlifting, en natuurlijk ben ik in dat opzicht zeer bevooroordeeld. Maar als krachthistoricus probeer ik mijn eigen opvattingen over sport zo objectief mogelijk te benaderen. Afgelopen winter deelde ik mijn kijk op gewichtheffen en kwam tot de conclusie dat (spoiler alert) de een niet beter is dan de ander. "Het is gewoon fantastisch dat het tij stijgt voor alle krachtsporten, omdat ze allemaal een betere gezondheid, een groter gevoel van zelfvertrouwen en een gelukkiger leven kunnen bieden aan hun deelnemers", schreef ik.
En dat is natuurlijk waar, maar als je op zoek bent naar wat meer drama, of misschien een beetje controverse, lees dan gewoon verder - over wat ik van bodybuilding vind.
Noot van de redacteur: dit artikel is een opiniestuk. De meningen die hierin en in de video worden geuit, zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijk de mening van BarBend. Claims, beweringen, meningen en citaten zijn uitsluitend afkomstig van de auteur.
We zouden krachtsport kunnen beschouwen als de nieuwkomers in de fitnesswereld van vandaag, maar eigenlijk is bodybuilding eigenlijk relatief jong in de geschiedenis van de fysieke cultuur. Het is moeilijk om precies aan te geven wanneer de sport echt begon: Eugen Sandow, de presterende sterke man, nam zijn verbazingwekkende lichaamsbouw op in zijn shows aan het einde van de 19e eeuw, maar die leken meer op een moderne posesessie voor gasten dan op welke wedstrijd dan ook. Toch wordt hij door velen beschouwd als de vader van bodybuilding.
Het hele bodybuilding-gedoe werd een stuk groter toen fotografie in het begin van de 20e eeuw in populariteit begon te groeien. Logisch: net als op Instagram, wanneer je foto's ziet van andere jongens die er fantastisch uitzien, en jij er ook fantastisch uit wilt zien! Toch begon de moderne bodybuilding pas na de Tweede Wereldoorlog van de grond te komen. We beschouwen Arnold als de ultieme bodybuilder die filmster werd, maar het was echt Steve Reeves die het allemaal begon, met zijn rol in de (van oorsprong Italiaanse) film Hercules.
En toen kwam natuurlijk Arnold. Je weet waarschijnlijk hoe het verhaal vanaf hier verloopt. Mijn punt met deze korte geschiedenis is om erop te wijzen hoe nauw bodybuilding en media werkelijk met elkaar verbonden zijn. Foto's en films creëerden het fenomeen bodybuilding. Dat is belangrijk, want als je je herinnert hoe het begon, als je kijkt naar waar bodybuilding vandaag de dag is (meer hierover hieronder), kun je beter begrijpen hoe het zo is gekomen.
Gedurende de hele geschiedenis van de fysieke cultuur gingen de meeste echte legendes - mannen als Sandow, en Reeves, en Arnold, en ook John Grimek, en Bill Kazmaier, en nog veel, veel meer - allemaal over meer dan alleen kracht. Ze hadden zowel kracht als een ongelooflijke lichaamsbouw, en nogmaals, als je naar de geschiedenis van bodybuilding kijkt, is het logisch: de vroegste lichaamsinhoud, zoals de shows van Sandow, omvatte zowel posesessies als krachtprestaties.
Daarnaast vullen bodybuilding en powerlifting elkaar aan. Een grotere spier is een sterkere spier (alle andere dingen zijn natuurlijk gelijk). Het tegenovergestelde is ook waar: als je sterker wordt, wordt je groter (zolang je maar genoeg eet). Greg Nuckols maakt een sterk argument waarom powerlifters vaker als bodybuilders zouden moeten trainen, en daar ben ik het mee eens. Ik zou verder beweren dat het begrijpen van dieetstrategieën, hypertrofiespecifieke training en het opbouwen van een verbinding tussen geest en spier door middel van nieuwe en andere aanwijzingen en positionering ook allemaal zal leiden tot betere krachttoename.
Aan de andere kant, aan de andere kant, zijn veel bodybuilders bang dat te veel zware training hun taille dikker maakt of hun verhoudingen vervormt. Dat is verwant aan het stereotype van de vrouw die niet wil gaan sporten omdat ze bang is om te omvangrijk te worden. Hoewel dat stereotype gelukkig steeds vaker in twijfel wordt getrokken, snappen veel jongens het nog steeds niet: ze denken dat ze fenomenale lichaamsbouw kunnen bouwen zonder zwaar te trainen. U kunt het niet!
Het combineren van powerlifting en bodybuilding heeft ook enkele psychologische voordelen. Beide vereisen enorme hoeveelheden concentratie. Denk vanuit de powerlifting-kant na over hoe moeilijk het is om je techniek vol te houden tijdens een PR-poging: je doorloopt een lijst met mentale aanwijzingen, zet jezelf op om maximale inspanning te leveren en probeert waarschijnlijk je zenuwen te kalmeren, en dat alles op een gegeven moment. dezelfde tijd, en ter voorbereiding op een set die waarschijnlijk maar een paar seconden zal duren.
Een bodybuildingsessie vereist een heel ander soort concentratie - je probeert het meeste uit elke herhaling te halen, waarbij je alleen de spieren trekt die je beoogt, terwijl je een constant, veeleisend tempo aanhoudt - niet alleen voor één herhaling, of zelfs een hele set, maar in de loop van een hele training. In plaats van een paar seconden, moet je je focus meer dan een uur of langer vasthouden.
Door in beide stijlen te trainen, zie je exponentiële winsten in je mentale spel. De intense, kortstondige concentratie die nodig is bij powerlifting, maakt het gemakkelijker om het meeste uit elke rep die je in de sportschool doet te halen. De gecontroleerde, langdurige stijl van bodybuilding zal je helpen de kalme focus te behouden die je nodig hebt om in het moment te blijven, ongeacht hoeveel druk je voelt voor een zware poging.
Natuurlijk zijn er grenzen aan dit argument. Op een gegeven moment zul je je alleen moeten concentreren op powerlifting of bodybuilding als je echt wilt uitblinken in een van beide. Het punt is dat dat punt voor de meeste mensen ver, ver, ver weg is. Ik denk dat mijn ervaring op de US Open van dit jaar een goed voorbeeld is. Ik sprong in de wedstrijd met slechts een maand voorbereiding, na een solide vier maanden van bodybuilding, en won mijn gewichtsklasse - maar eindigde als vierde overall.
Natuurlijk had ik een betere kans gehad op de overwinning als ik 12-16 weken goed had voorbereid, maar dat is het soort verschil waar we het hier over hebben: tussen eerste en vierde op de US Open, niet op een lokaal ontmoeten. Totdat je op het elite-niveau bent, wegen de voordelen van training voor balans door zowel powerlifting als bodybuilding te doen op tegen de nadelen.
In de inleiding van dit artikel gutste ik over alle geweldige dingen die krachtsport voor je kan doen: je gezonder, zelfverzekerder en gelukkiger maken. Bodybuilding kan dat allemaal ook - maar, naar mijn mening, is er in ieder geval veel echt, heel ongezond gedrag dat te maken heeft met er goed uitzien.
Laten we een omweg maken voor nog een korte geschiedenisles. In 1961 was Jillian Michaels er niet, maar Debbie Drake wel. Drake was de eerste vrouw die de hoofdrol speelde in een nationaal gesyndiceerde oefenshow, maar ze sprak niet over hard trainen of gezond eten - in plaats daarvan droeg ze het equivalent van de jaren 60 van een yogabroek, sprak met een sexy stem en vertelde vrouwen dat ze het nodig hadden om er mooi uit te zien, zodat hun jongens hen niet zouden bedriegen. Om er mooi uit te zien, stelde ze voor om beenheffingen te doen tijdens het chatten aan de telefoon, en raadde ze diëten met 900 calorieën aan om snel af te vallen. Drake was een van de vroegste moderne voorbeelden van #thinspiration, maar haar advies was duidelijk behoorlijk ongezond.
Helaas, als het gaat om moderne bodybuilding, worden we overspoeld met hetzelfde. Hoe vaak scrol je door je social media-feed en kom je 'motiverende' afbeeldingen van bodybuilders tegen die zijn gepleisterd met een inspirerend citaat en advertentie voor een nieuw (waarschijnlijk ineffectief) supplement? Wat dacht je van voor-en-na-voortgangsfoto's die duidelijk in Photoshop zijn bewerkt? 'Educatieve' inhoud, zoals dieet- of trainingsprogramma's en trainingsinstructies, die duidelijk ongezond of onveilig is?
Het probleem is niet per se met bodybuilding - het is dat het idee om er goed uit te zien zo gecommercialiseerd en geseksualiseerd is geworden dat de industrie veel van zijn verbinding met zelfverbetering heeft verloren. En je hoeft niet veel onderzoek te doen om te zien dat powerlifting, gewichtheffen en andere krachtsporten in dezelfde richting kunnen gaan.
Bedoel ik dat je geen bodybuilder moet willen zijn, of er niet goed uit moet willen zien? Echt niet! Nogmaals, bodybuilding heeft een heleboel voordelen. Als je het op de juiste manier doet, word je sterker, gezonder, zelfverzekerder en capabeler in en buiten de sportschool. Maar als je esthetische doelen stelt, zorg er dan voor dat je ze voor je nastreeft, en niet omdat de advertenties je zo laten denken dat je er zo uit moet zien.
Rant (en artikel) voorbij!
Feature afbeelding van @phdeadlift Instagram-pagina en foto door @kyle_wurzel.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.